Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
dyszkant — m IV, D. u, Ms. dyszkantncie, blm 1. «najwyższy głos w zespole chóralnym w utworach dawnej muzyki (do końca XVI w.), odpowiadający późniejszemu sopranowi» 2. «wysoki głos chłopięcy odpowiadający skalą sopranowi» 3. pot. «wysoki piskliwy głos… … Słownik języka polskiego
дискант — а, м. discant, нем. Diskant, пол. diskant, dyszkant <, ср. лат. discantus. 1. Высокий певческий голос (мужской или женский). Сл. 18. Одна Эфемера утверждала, что шмель поет басом... а другая держала сторону комара, который пел пленяющим… … Исторический словарь галлицизмов русского языка
дискант — A сущ см. Приложение II (высокий детский голос; мальчик певец с таким голосом) Сведения о происхождении слова: Слово не сохраняет ударение на втором слоге, как в немецком языке, из которого оно пришло в русский, ср. Diskánt. Оно не сохраняет… … Словарь ударений русского языка
cieniutki — cieniutkitcy forma zdr. o odcieniu intensywnym od cienki a) w zn. 1: Cieniutka nitka. Cieniutka obrączka. Cieniutka bibułka. Cieniutki płaszczyk. b) w zn. 2: Cieniutki dyszkant. Cieniutkie tony fletu … Słownik języka polskiego
dyszkantowy — przym. od dyszkant Głosy dyszkantowe. ∆ muz. Klucz dyszkantowy «jeden z kluczy muzycznych» … Słownik języka polskiego
